Dzień gniewu

Rozmawiamy dziś z Alison Headley, najmłodszym chirurgiem w Klinice imienia Genevieve Jolie na Gemini II. Alison... mogę mówić Ci Alison? Tak... więc... Jesteś córką śpiewaczki operowej, ojciec nieznany. Nie masz rodzeństwa. Czy dzieciństwo spędzone jedynie z matką było ciężkie?

Pod jakim względem?

No wiesz, brak ojca, tęsknota za prawdziwym domem, matka ze swojej pensji pewnie nie była w stanie zapewnić ci tego, co zapewniliby ci oboje rodziców...

To jakaś bzdura, droga pani. To, że mieszkałam tylko z matką nie znaczy, że to nie był prawdziwy dom. Doszukuje się pani sensacji tam, gdzie jej nie ma. Dzieciństwo wspominam bardzo dobrze. Moja mama miała wielu przyjaciół artystów, którzy urozmaicali mi dni najlepiej jak potrafili i ukształtowali we mnie pewną wrażliwość, która przydaje się w mojej pracy.

Właśnie. Praca. Powiedz nam, skoro wychowałaś się w towarzystwie artystów, czemu wybrałaś medycynę?

Medycyna to też swego rodzaju artyzm. Ludzkie ciało jest niezwykle złożone, jest jak maszyna, w której każda najmniejsza złączka musi dobrze działać, inaczej cały system runie. Naprawianie go jest niezwykle skomplikowane i daje ogromną satysfakcję.

Patrząc na twój życiorys można odnieść wrażenie, że przez pewien etap twojego życia raczej wolałaś niszczyć, niż naprawiać?

Proszę?

Już wyjaśniam. Korporacyjne zawody w sztukach walki. Jako nastolatka brałaś w nich czynny udział, uczyłaś się różnych rodzajów walki wręcz, chodziły słuchy, że zadawałaś się z szemranym towarzystwem, uczyłaś się rzucać nożami, obezwładniać ludzi jednym uderzeniem.

I miałam lasery w oczach. Daj spokój. To, że ktoś coś mówi nie oznacza od razu, że to prawda.

Czyli zaprzeczasz, że zadawałaś się z kryminalistami? Twoje tatuaże zdają się to potwierdzać. Chodziły słuchy…

Widzisz, chodziły słuchy, że waszą stację mają zamknąć, a jednak nadal trzymacie się na fali.

Hmm... Troy! To wytniemy. Dobrze, Alison, powiedz nam, co robisz w wolnym czasie?

Odsypiam, słucham muzyki, czytam książki…

Książki? Ludzie w twoim wieku wolą raczej chodzić do baru, niż spędzać czas przy książkach.

Och, boże, znowu lecimy stereotypami? Myślałam, że ten wywiad ma dotyczyć mojej pracy, a nie tego, co robię po niej.

No dobra. Mówi się, że jesteś lekarzem z prawdziwym powołaniem. Że kiedy ktoś przyjdzie do ciebie w środku nocy, zrywasz się i biegniesz pomagać. To prawda?

Cóż mogę powiedzieć... Jeśli ktoś potrzebuje mojej pomocy, to jak mogę odmówić?

Mówi się również, że tuszujesz pewne... nazwijmy to nielegalne działania, które skutkują naruszeniem ciała, ranami, które nocami zszywasz.

Pierwsze słyszę.

Jesteś pewna? Nasz anonimowy informator twierdzi, że dość często przyjmujesz pacjentów po godzinach i..

Posłuchaj mnie uważnie. Jeśli ktoś potrzebuje pomocy medycznej, to zawsze ją ode mnie dostanie. Nie pytam, dlaczego się przewrócił. Nic nie wiem o żadnych nielegalnych działaniach na Gemini II, a jeśli szukasz taniej sensacji, to poszukaj jej gdzie indziej. Wywiad skończony.