Dzień gniewu

#2

Shaaranie

I. Planeta Macierzysta: Shaar

Krajobraz Shaar jest monotonny do bólu. Wysokie kamienne "drzewa", sięgające od 10 do 300 metrów, czerwone, wysokie góry, suche wąwozy i wiecznie prażąca wszystko, olbrzymia, płonąca gwiazda Oriachlum. Przesuszone kamienne podłoże nie jest ani żyzne, ani nie daje dużych szans na przetrwanie czemukolwiek, co nie potrafi skryć się pod ziemią i w szczelinach wiórowatej skorupy. Oprócz śmiertelnych temperatur, istnieje na Shaar zagrożenie o wiele gorsze - Burze. Rozpędzone kamyczki, przemieszane z piachem, tworzą efekt podobny do opiłek żelaza. Burze wżynają się we wszystko co znajdą na swojej drodze, czyniąc planetę praktycznie niemożliwą do skolonizowania. Natura bywa jednak sarkastyczna i nie dość, że wytworzyła gatunki zdolne przeżyć w takich warunkach, to na dodatek umieściła pod skorupą planety niebotyczną ilość surowców, w tym tych niezbędnych do przetrwania dla ludzi i do podróży międzygalaktycznych. Shaar znajduje się w wschodnich częściach Galaktyki Trójkąta i jest jej największą planetą, a jedynymi rozumnymi istotami ją zamieszkującymi są:

II. Shaaranie, zwani we Wszechświecie Szarakami, Szarańczą, czy Pustynnikami.

Ewolucja pomogła temu gatunkowi w przeżyciu na planecie. Są chudsi i nieco mniejsi niż ludzie - przeciętny samiec osiąga 160 cm wzrostu. Pozbawieni są tylu otworów ciała, jak to tylko możliwe, co wydaje się oczywiste biorąc pod uwagę fakt Burz i życia pod ziemią. Bardzo dobrze widzą w ciemności, a ich oczy pozbawione są powiek zewnętrznych, za to posiadają trzecią powiekę - błonę zasłaniającą oko. Brak nosa powoduje brak zmysłu zapachu. Nie słyszą w sposób konwencjonalny - za zmysł słuchu odpowiada "kołnierz" rozciągający się od głowy do ramion, który wyłapuje sygnał echolokacyjny. Usta pozbawione są warg i zaopatrzone w silne, masywne, choć płaskie zęby, których zadaniem jest miażdżyć pokarm. Ich ciało jest gładkie, pozbawione owłosienia, czy jego pochodnych. Ręce zaopatrzone są w długie palce o ostrych i silnych pazurach, umożliwiających kopanie w ziemi. Ich organizm wiecznie wytwarza śluz, pozwalający na wytrzymanie zabójczych temperatur na powierzchni.  Układ trawienny skonstruowany jest w taki sposób, by móc mielić ziemię i wydalać ją przez odbyt. Shaaranie głównie żywią sie mikroelementami wyciągniętymi z gleby, choć nie pogardzą przetworzonym mięsem lub czystym białkiem mięsnym. Co ciekawe, ich organizmy nie znają cukru, co sprawia, że są na niego nadzwyczajnie podatni. Cukier, zakazany jest na Shaar i traktowany wśród społeczności jako narkotyk. Działanie zjedzonej kostki cukru dla Shaarana można porównać do efektu jaki powoduje porcja amfetaminy zapitej red bullem u człowieka.

Sharianie organizują się w kompleksach podziemnych tuneli, w których tworzą swoje społeczności zwane Rojami. Na czele Roju stoi królowa i jej doradczynie. Królowa sprawuje władzę niepodzielną i absolutną. Jej głównym zadaniem, oprócz zarządzania Rojem, jest kopulacja i rozród. Królowa odbywa w swoim zyciu jak najwięcej stosunków, z jak największą ilością godnych partnerów. Jest niezwykłym zaszczytem zostać wybranym na tymczasowego samca królowej. Niżej panuje silny system kastowy. Raz urodzona jednostka nie może zmienić swojej przynależności. Dlatego dla królowej wybierany jest najlepszy materiał genetyczny, jej dzieci tworzą bowiem elitę społeczeństwa. Dowódców, elitarnych gwardzistów i nadzorców. W podstawowej komórce, jaką jest rodzina, panuje patriarchat (w przeciwieństwie do całości Roju). Samice wykonują prace wewnątrz tuneli, samce wychodzą na powierzchnie, odpierają ataki bestii i pracują w kopalniach. Samice jednak są traktowane jako te mądrzejsze, przez co często uczestniczą w wyprawach pozaplanetarnych.

Społeczeństwo Sharian nie należy do zaawansowanych technologicznie. Swoją politykę, jak i przynależnośc do Sojuszu opierają glównie na eksporcie surowców i kupnie gotowych maszyn - głównie wydobywczych i pojazdów. Nie są także silni militarnie. Jako jedyni jednak są w stanie przeżyć klimat swojej planety, co czyniz  nich wartościowych sojuszników - przynajmniej dopóki inne rasy nie odkryją sposobu na wydobywanie surowców Shaar.

U Shaaran występuje zjawisko religii, jak i kasta kapłańska. Istoty te wierzą w Ma'ala - wielkiego kosmicznego węża, boga piasku, który przemierza Wszechświat, pożerając światy. Poszukuje on idealnego gatunku, którym oczywiście są Sharianie. Stąd bierze się chęć eksploracji kosmosu, przystąpienie do Sojuszu i stopniowy rozwój przemysłu transportowego.

Oprócz wymienionych gałęzi, w Enigmie - jedynej ludzkiej bazie na Shaar - kwitnie przemyt cukru i czarny rynek surowców. Niemożliwość wysłania patroli czyni Shaar doskonałym miejscem dla kosmicznego półświatka. Enigma jednak stacjonuje na Shaar jedynie co drugi miesiąc. Inaczej zostałaby rozniesiona przez Burze. Po miesiącu bytowania, wzlatuje poza stratosferę planety, by została naprawiona.

Shaarianie są marnymi dyplomatami, za to twardymi i doskonałymi negocjatorami. Odczuwają wszystkie emocje podobne ludzkim. Bardzo często sa jednak tłumione przez silne poczucie wspólnoty z Rojem. Dobro kolektywu jest przekładane ponad dobro indywidualne.

#3

C'hortooryuxtianie

I. Planeta Macierzysta: C'hxortooryuxt (Arghus VI)

C'hxortooryuxt, określana przez inne rozumne rasy mianem Arghus VI (Na cześć obecnie dzierżącego tytuł Tyratora - Arghusa), a przez ludzkich naukowców Ziemią Bis, jest planetą idealną dla większości gatunków, a przynajmniej bliską ideałowi. Rok ma 528 dni i dzieli się na dwie pory roku, z czego pierwsza, ciepła, trwa 500 dni, druga zaś 28 i jest ona określana mianem "szarej". To właśnie w trakcie Szarej Pory planetę pokrywają trujące mgły, powstałe z gazów wydzielanych przez nieznany gatunek z rodzaju werbenowatych. W ten sposób natura pozbywa się najsłabszych. Dzień trwa 24 godziny i dzieli się osiemnastogodzinną noc i czterogodzinny dzień. Temperatury wahają się pomiędzy 30, a 35 stopniami przez cały rok. Opady są bardzo częste. To połączenie sprawia, że Arghus VI to planeta w większości bagienna i pokryta obszernymi, olbrzymimi dżunglami. Stężenie tlenu w powietrzu osiąga 56%, co sprawia, że wszystkie organizmy są naturalnie większe. Nie zaobserwowano na niej żadnych śmiertelnych (poza Szarą Porą) zjawisk. Występują co prawda powodzie, ale woda nie jest nasączona żadnymi kwasami, a nawet zdaje się być zdatna do picia. Krótko mówiąc, Arghus VI to idealna planeta dla ludzkiej kolonizacji i ekspansji. Niestety, nie jest to takie łatwe, za sprawą rozumnej rasy, która uważa się za jej prawowitych właścicieli.

II. C'hortooryuxtianie, nazywani Ravsami, Ravsianami, Bagniakami, Chorymi i Pierdolonymi Skurwielami.

To jedyna rozumna rasa osiedlająca planetę Arghus VI. Są czystej krwi drapieżnikami i mięsożercami. Ich ostre zęby, maskujący ciało zielony kolor skóry i wyraźne, żylaste mięśnie pod nią, doskonale o tym świadczą. Ravsi mają doskonały wzrok i nieco gorszy, chociaż wciąż lepszy od ludzkiego słuch. Ogon umożliwia lepszą równowagę. Nie to jednak świadczy o ich sile, a obecność podwójnego serca i podwójnego mózgu. W głowie znajduje się zarówno mózg, jak i serce - podobnie sytuacja wygląda z komorą sercową, znajdującą się poniżej mostka. Są bardziej wydolni, trudniej ich zabić - jednym słowem, idealni żołnierze. Wszystko ma jednak swoje wady. Ravsi wykazują nieograniczony wręcz apetyt i zwiększone zapotrzebowanie na wodę. Dodatkowo, dotknięci są genetyczną chorobą rozpadu skóry i mięśni, z którymi ewolucja nie może sobie poradzić. Szybciej się starzeją, a proces ten zaczyna się od glowy - pierwszego mózgu i serca. Skóra fioletowieje, marszczy się i powoli zaczyna płatami odpadać, to sprawia, że starsi Ravsi wyglądają jak trędowaci mutanci.

Ravsi organizują się w miastach-drzewach. Drążą pnie, tworzą mosty i budują chaty na gałęziach. Społeczność jednego miasta, nazywana jest w ich języku dziwacznie, ale ludzie mówią na nie "Kohorty". Ravnica Arghu to Federacja Arghu, skąd też pojawia się nazwa rasy. C'hortooryuxtianie było po prostu zbyt skomplikowane. Na czele Federacji stoi Tyrator. Obecnie funkcję tą sprawuje Arghus. Tyrator wybierany jest droga przemocy. Jeżeli ktokolwiek rzuci wyzwanie obecnemu przywódcy i go zabije, a później zje górne serce i dolny mózg, przejmuje jego siłę, jak i władzę. Zapłodnienie u tego gautnku odbywa sie przez złożenie jaj w brzuchu nosicielki, która potem składa je w wodzie. Dlatego bardzo częste są gwałty na innych istotach w wykonaniu Ravsów, by roznieśc materiał geneyczny. Szybki proces starzenia się, narzuca zabójcze tempo kopulacji i niektóre partnerki nie wytrzymują kilkunastu stosunków dziennie. W Kohortach nie ma hierarchii, oprócz tej, która wynika z siły samca. Samice są jedynie ozdobami i miejscami na rozród, choć najsilniejsi partnerzy chronią je przed nadmiernym zainteresowaniem innych. Te, które należą do słabszych, nie mają już tyle szczęścia.

Zaawansowanie technologiczne Ravsów jest niewielkie. Brak laboratoriów, czy baz operacyjnych sprawia, że wszelkie udoskonalenia broni stają się niemożliwe do przeprowadzenia. Jedyną ich przewagą, jeśli chodzi stricte o uzbrojenie są  pancerze wykonane z Ooklum - materiału podobnego do szkła, które jest jednak dużo twardsze i posiada zdolności kamuflujące przez odbijanie wiązek światła. Na uzbrojenie przeciętnego Ravsa składa się kusza z celownikiem teleskopowym, rozkładania pneumo-włóćznia i łuk. Nie znaczy to jednak, że nie są oni śmiertelnie niebezpiecznymi przeciwnikami. W gwiezdnych portach Ravsów przeważają statki bitewne i abordażowe. Handel, jeżeli jakikolwiek istnieje, nie został udokumentowany. Ravsi żyją z wyzysku innych ras i piractwa. Jak można się domyślać, nie są częścią Sojuszu Międzygwiezdnego.

Ravsi nie uznają żadnej religii, podobnie jak dyplomacji. Uważają, że to oznaki słabości, powodowane brakiem mozliwości dominacji. Obecnie nie istnieje żadna ludzka baza na Arghusie VI.

Ravsi są agresywni, dominujący i brutalni. Jedną z pierwszych rzeczy u szkolonego żołnierza jest informacja "Widzisz Ravsa? Możesz go zabić? Zabij. Nie możesz? Uciekaj. Nawet nie myśl o tym, żeby rozmawiać."

Ostatnio edytowany przez Sokolnik (2014-11-04 22:32:18)