Dzień gniewu

... ile? Człowieku, 2 litry czystej wody i dwadzieścia nabojów do strzelby... albo możesz żreć szczury przez najbliższy tydzień. To jak, jednak głodny? Tak też myślałem.


Dziki wychował się w lesie. Żył w leśniczówce ze swoim ojcem, przedwojennym leśniczym, który to nauczył go wszystkiego o przetrwaniu w dziczy. Od dziecka zastawiał wnyki, polował i oprawiał zwierzynę. W tym samym lesie pochował również swego ojca i żyje w tym lesie do dziś.

W Warszawie pojawia się raz na jakiś czas. Można spotkać go w Wolnej Strefie, gdzie przehandlowuje mięso i skóry upolowanej zwierzyny. Czasem się urżnie w barze. Nie przepada za ludźmi; generalnie mają go za odludka. I mają rację.

Ludzie mawiają, że wojna nie przeszkodziła takim jak on. Wręcz przeciwnie - jego samowystarczalność okazała się błogosławieństwem w dzisiejszych czasach. Dla niektórych powód do podziwu, dla większości - zazdrości i zawiści.

Jednakże życie w środku lasu nie jest tak łatwe i przyjemne, jak wydaje się mieszczuchom. I nie mówię tu o tym, że w sidła czasami poza zwierzętami zaplątują się rabusie.

Lwią część dochodów należy oczywiście przekazać Królowi. Dla względnego bezpieczeństwa. "Względnego", gdyż Król nie kwapi się do przydzielania ochrony pokręconym odludkom. Jest to jedynie haracz, zapewniający spokój ze strony Króla i jego ludzi.

Poza tym ludzie opowiadają czasem historie o stworzeniach żyjących w lesie, które po dostaniu kulki jedynie się wściekają. Ale to przecież tylko bajki, którymi straszy się niegrzeczne dzieci...